Esomeprazol, pantoprazol, omeprazol - który lek dla kogo i kiedy

Zdjęcie_16_9_WK-min.png

Decyzja o włączeniu leczenia inhibitorami pompy protonowej (proton-pump inhibitors - PPI) powinna być podejmowana po rozważeniu wskazań i przeciwwskazań, ustaleniu celów leczenia oraz z uwzględnieniem indywidualnych cech i preferencji pacjenta. Chociaż główny mechanizm działania wszystkich PPI, czyli blokowanie aktywności pomp protonowych komórek okładzinowych żołądka, jest wspólny i występuje tu typowy efekt klasy, to w rzeczywistości pomiędzy przedstawicielami PPI istnieją istotne różnice.

Dotyczą one m.in. siły działania, możliwości interakcji z innymi lekami, wpływu pożywienia na biodostępność, dostępności różnych postaci farmaceutycznych i innych. Inhibitory pompy protonowej nieodwracalnie blokują nawet 90% pomp protonowych komórek okładzinowych. Zakres blokady zależy od charakterystyki konkretnego leku, dawki i czasu jego stosowania, a działanie leku wygasa w miarę syntetyzowania nowych pomp przez komórki. Poniżej przedstawiono wybrane sytuacje istotne przy wyborze PPI.

1. Wygoda stosowania sprzyja przestrzeganiu zaleceń

Inhibitory pompy protonowej stosowane są zwykle w jednorazowej porannej dawce, przyjmowanej 30-60 minut przed posiłkiem. Dla wielu pacjentów zalecenie takie może być co najmniej kłopotliwe. Konieczność wcześniejszego wybudzenia się w celu przyjęcia zalecanej dawki leku może ograniczać stosowanie się do zaleceń lekarskich (compliance). Wykazano, że już pod koniec pierwszego miesiąca leczenia pojedynczą dawką PPI tylko 55% chorych nadal stosuje leki zgodnie z zaleceniami, a po 6 miesiącach odsetek ten wynosi jedynie 30%. Dlatego w sytuacji, gdy dla pacjenta problematyczne okazuje się wcześniejsze wstawanie w celu zażycia leku, warto zwrócić uwagę na esomeprazol, którego biodostępność nie zależy od pokarmu.

Przeczytaj także