Długotrwałe stosowanie NLPZ a skutki stosowania niewystarczających dawek PPI w gastroprotekcji

Istnieje kilka lizoform cyklooksygenazy, a z klinicznego punktu widzenia najważniejsze są syntetyzowana konstytutywnie COX-1 oraz indukowana w przebiegu procesu zapalnego COX-2. Wśród NLPZ wyróżnia się generacje. Klasyczne NLPZ I generacji hamują w największym stopniu COX-1 (np. kwas acetylosalicylowy, ketoprofen, indometacyna) lub też ekwipotencjalnie COX-1 i COX-2 (np. ibuprofen, diklofenak, naproksen). Z kolei II generację tej grupy leków charakteryzuje większa wybiórczość wobec COX-2 (np. nimesulid, meloksykam), podczas gdy III generację (koksyby) – zdecydowana wybiórczość wobec COX-2 [1].